MUHÂLEFETÜN Lİ’L-HAVÂDÎS

Cenab-ı Allah’ın tenzîhî ve selbî zâtına layık ve vacib sıfatlarından birisi. Bu sıfat Cenab-ı Hakk’ın zat ve sıfatlarında hiç bir şeye benzemediğini ifade eder. Muhalefetün li’l-havâdîs Allah’ın sonradan olan şeylere muhalif olması (benzememesi) demektir. Bunun zıddı sonradan olan şeylere mümaselet (benzemek)’tir; ki, Cenab-ı Hakk bundan münezzehtir. Allah Teâlâ’nın, zat ve sıfatlarından mümaselet ve müşahebeti (benzeri olmayı) kaldırdığı ve mefhumunda selb (nefy) anlamı bulunduğu için bu sıfat da Tenzihât denilen sıfat-ı selbiyeden sayılır.

Cenab-ı Allah, Vâcibü’l-vücûd’tur. Zâtından dolayı zorunlu olarak var olmak, varlığında başkasına muhtaç olmamak, başlangıcı olmayıp ezeli olmak, bâkî ve ebedî olmak, vâcibü’l-vücûd’a lazım gelen vasıflardır. Cenab-ı Allah’tan başka her şey mümkindir ve sonradan var edilmişlerdir (hadisdirler). İmkan (varlığı zorunlu olmamak), hudûs (sonradan olmak), varlığında başkasına ihtiyaç, fâni ve sonu olmak, zeval bulmak, noksanlık her mümkine lazım gelen vasıflardır. Vacib her bakımdan mümkinlerin zıddıdır. Zat ve sıfatları bakımından birbirine zıd olan iki şey asla birbirlerine benzemezler. O halde Vacib Teala’nın zatı ve sıfatları mümkinatın hakikat ve özelliklerine benzemez.

Allah, zat ve sıfatlarıyla ekmeldir. Başkaları noksan olup varlıklarında ve özelliklerinde Allah’a muhtaçtırlar. Kendisine muhtaç olunan ve kendisi mutlak ihtiyaçsız bulunan Allah Teâlâ, elbette her bakımdan kendisine muhtaç olan varhklara benzemez. Cenabı Allah’ın noksan varlıklara benzemesi, O’nun için nakisa (eksiklik) olur. O halde başkalarına benzemek Allah Teâlâ hakkında muhaldir. Mümkinatın her birinin birbirleri içerisinde cinsleri, tür ve benzerleri vardır. Cenab-ı Hakk’ın cins ve benzeri yoktur. Cins ve benzeri olmadığı için O’nun mahiyeti nedir? diye sorulamaz. O cüz ve parçalardan da mürekkep değildir. Cüz ve cisimlerin bitişme, ayrılma, hareket gibi hiç bir özelliği O’nda yoktur. Böyle olsa, bunlara muhtaç olmuş olurdu. O, mutlak ihtiyaçsızdır. O, bütün kâinatı yaratan tek yaratıcıdır. O, noksanlıklardan münezzeh, bütün ekmel sıfatlarla muttasıf, ekmel varlık ve tek yaratıcı olduğu için, azamet ve ahadiyyet perdesi ile gözlerden gizlenmiştir. Hattâ o kadar büyüktür ki, O’nun mahiyetini ve zatını akıllar idrak edemez, O’nun hakikatına hayal ve vehimler erişemez. Bunun için Peygamberimiz (s.a.s), (Aklına gelen her şeyden Allah başkadır) buyurmuştur. Allah Teâlâ’nın zat ve sıfatlarının hakîkatini kavramak, O’nun ilâhi mahiyetini tasavvur edebilmek mümkün olmadığından, akıl ve hayalimize ne gelirse gelsin ve ne şekilde nasıl düşünürsek düşünelim; O, hayal ve tasavvur ettiklerimizden ve düşündüklerimizden başkadır. Bu sebeple Hz. Peygamber (s.a.s), “Allah’ın mahlûkatı, nîmetleri ve varlığına delâlet eden ayetleri hakkında düşününüz. O’nun zat ve mahiyeti hakkında düşünmeyiniz” buyurmuştur (İbn Kesir, Tefsiru’l-Kur’ani’l-Azim; en-Necm, 53/42, et-Talak 65/12. ayetlerinin tefsirinde el-Azîzî, Siracü’l-Münir Şerhu’l-Camiu’s-Sagir Mısır, 130 h. II, s. 170). Buna göre, Allah’ın varlığına, kudret, ilim ve hikmetine delalet eden ayet ve delilleri akıllar idrak eder, gözler görür, var ve bir olduğu kesin olarak anlaşılır.

Zatında ve sıfatlarında Allah Teâlâ’nın yerini tutacak ve O’nun makamına kaim olabilecek hiç bir şey de yoktur. Zatında O’nun yerini tutabilecek bir şeyin olmadığı malumdur. Cenab-ı Vacibul-Vücud’un hayat, ilim, kudret ve diğer bütün sıfatları, mahlûkatın sıfatlarından aralarında hiç bir münasebet ve benzerlik olmayacak kadar ekmel ve çok daha yücedir. Meselâ, bizim ilmimiz zorunlu olmayıp sonradan kazanılmıştır, arâzdır, bâki değildir; zail olur, her zaman yenilenir ve çok eksiktir. Yüce Allah’ın ilmi, O’nun zatına vacib zorunlu ezelî, ebedî ve tastamamdır. Geçmişte ve gelecekte O’nun ilminden bir zerre bile hariç kalmaz. O kudretiyle de ezelde ve ebed’te ekmeldir. O’nun her mümkine gücü yeter.

Yüce Allah hiç bir şeye benzemediği için araz değildir. Çünkü araz, var olabilmesi için kendisini tutup taşıyan bir mahalle muhtaçtır. O’nun şekil ve sureti yoktur. Sonlu ve sınırlı değildir. Sonu yoktur. O zaman ve mekandan münezzehtir. Zaman ve mekânın fevkindedir. Hülâsa; Yüce Allah, mümkinât ve hadisler denilen varlıklara hiç bir şekilde benzemeyen ve bunların özelliklerinden münezzeh ekmel varlık ve tek yaratıcıdır. “O’nun benzeri şöyle dursun, benzeri gibisi bile yoktur. O, hakkıyla işitici ve görücüdür” (eş-Şura, 42/11).

“Melekler saf saf olduğu halde Rabbin (in emri) geldiği vakitte” (el-Fecr, 89/22); “Rahman olan Allah Arş’ın üzerine istiva etmiştir” (Taha, 20/5), “Allah’ın eli, onların ellerinin üstündedir” (el-Feth, 48/10) gibi ayetlerde Allah Teâlâ’ya bir tür teşbihi (benzetmeyi) andıran sıfatlar isnad edilmiştir. Bu sıfatlara, haberî sıfatlar (es-Sıfatü’l-haberiyye) denilir. Selef uleması bu sıfatları tecsimsiz (cismiyat isnad etmeyerek) teşbihsiz (başkalarınınkine benzetmeyerek ve benzerliğini reddederek ve te’vilsiz kabul ederler ve bunlardan murad edilen manâyı Allah’a havale ederler. Halef uleması: (Kelamcıların müteahhirîni) ise, halkı teşbih vadisine düşmekten, Cenab-ı Allah’ı başka şeylere benzetmekten korumak için haberî sıfatlara Arap dili ve belağatına uygun olarak Cenab-ı Hakk’ın zatına lâyık bir anlam vermişlerdir. Meselâ yedullah’taki” yed’e kudret ve nimet; “vechü Rabbike” (er-Rahman, 55/27) deki vech’e, zat anlamını vermişler ve verdikleri bu manâların ihtimal dahilinde olduğunu ve kesinlik kazanamayacağını da söylemişlerdir ve neticede bu haberi sıfatlardan kesin olarak murad edilenin ne olduğunu yine Allah’a havale etmişlerdir.